Pierwszy i bez wątpienia najbardziej magiczny etap produkcji biżuterii to przetapianie srebra w węglowym tyglu i przelanie go do żeliwnego wlewaka. Kuleczki widoczne na zdjęciu to granulat czystego metalu, który łączę z miedzią lub resztkami z mniej udanych projektów, aby uzyskać materiał o optymalnych właściwościach dla danego projektu.

Tak powstałe sztabki długo (często kilka godzin) i cierpliwie walcuję na mojej wiekowej i wysłużonej walcarce - z prętów o grubości 7mm powstaje kwadratowy drut o dowolnej grubości. Podczas tego procesu srebro twardnieje i staje się bardziej podatne na pękanie, dlatego potrzebne jest częste wyżarzanie. Wtedy metal staje się znowu plastyczny i gotowy do dalszego obrabiania.

Metoda na pozbycie się stresu i wyćwiczenie mięśni - przeciąganie. Dzięki niemu można zrobić drut o dowolnym kształcie (tu okrągłym) i pożądanej grubości.

Najciekawszy i najżmudniejszy etap - pole do popisu wyobraźni i cierpliwości czyli wykonanie samej biżuterii. Postanowiłam ubrać przepiękną kroplę cytrynu w ażurową czapeczkę. Każdy kawałek drutu piłuję na końcach i kształtuję w drobne zawijasy, które zlutowane razem tworzą filigranową całość.

Czyli sama radość :) Wytrawiam i oczyszczam poszczególne elementy, składam je w całość, dodaję łańcuszek, oksyduję i ścieram nadmiar oksydy aby uwydatnić wzór. Na koniec wisior czeka polerowanie w bębnie wypełnionym setkami małych stalowych kuleczek i satelitek, które nadają mu piękny połysk. I voila - wisiorek jest gotowy :)