Wspinaczka. Jedna z kilku pasji, nieodłącznie związana z górami. Wyzwanie, trening i czas spędzony z przyjaciółmi.

Fotografia stanowi wciąż ważny element w moim życiu i środek wyrazu. Mimo, ze nie poświęciłem się jej zawodowo, chętnie poświęcam jej wolny czas i zabieram aparat w ciekawe miejsca. Lubię bawić się kompozycją.

Bartosz Ciba:

• Inspiruje mnie:
  Otaczający świat jest pełny barw, kształtów, słów. Czasem nawet pojedyncza linia, lub fragment melodii mogą dać początek konkretnej formie. Wszystko, co przyswajam każdego dnia, zarysowuje się w pamięci, miesza i wydobywa podczas pracy w warsztacie. Zwykle jest to spontaniczny proces, bez projektów, zbędnych przygotowań - przeglądam szufladki z kamieniami i daję się ponieść. Zdarza się, że pomysł przychodzi, kiedy zasypiam, wtedy konieczny jest szkic, aby nie został zapomniany.
• Marzę o:
  Chodzi mi po głowie dom pod lasem. Z dużym, dzikim ogrodem... Właściwie dom nie ma tu znaczenia, mógłby być nieduży i skromny, z jednym dużym oknem do pracy. A za oknem las. Stare drzewa, cień, zieleń i spokój. Czasem mam też ochotę na odrobinę szaleństwa, jak w piosence Tokyo zespołu Various Manx, którą uwielbiam. Na co dzień nie stawiam sobie wielkich celów. Cieszą mnie drobiazgi, ulotne chwile, również te szalone. Wychodzę z założenia, że szczęśliwy człowiek jest skuteczniejszy, cokolwiek robi.
• Moją ambicją jest:
  Jest wiele rzeczy, które chciałbym osiągnąć i wiele takich, które chciałbym utrwalić. Jak już wspomniałem, stronię od wielkich planów. Wydaje mi się, że pewnym pułapem, do którego powinniśmy dążyć, jest życie w zdrowiu i harmonii ze sobą. A wszystko to wynika z drobnych działań, więc działam!
• Wzorem dla mnie są:
  Kiedy wędruję bieszczadzkimi połoninami i mijam 70-latka, szczupłego, ogorzałego od wiatru, w krótkich spodenkach i maszerującego nie wolniej niż ja, myślę, że chyba jest szczęśliwy. To jest dla mnie wzór i cel. Podobnie miło patrzy się na pary starszych ludzi, którzy wciąż darzą się czułością. Wzorem jest dla mnie moja własna babcia, która przepracowała całe życie na wysokich obrotach i wciąż jeszcze nie może usiedzieć na miejscu.
• Odpoczywam przy/podczas:
  Na co dzień odpoczywam na basenie i siłowni. Wtedy nie mam warsztatu, nie prowadzę firmy, tylko ja i wysiłek - to pewnego rodzaju medytacja. Sport jest dla mnie bardzo ważny. "Dzień bez porządnego wycisku, to dzień stracony" (można parafrazować do woli ;) ). Czasem pozwalam sobie na dłuższą chwilę wytchnienia i odwiedzam ukochane Tatry. Przestrzeń, zieleń, cisza i to wręcz pachnące powietrze, są lekarstwem na wszystkie rozterki. Jeśli jeszcze znajdzie się życzliwa dusza do rozmowy o wszystkim i niczym, można iść w nieskończoność. Uwielbiam też gotować, zwłaszcza z przyjaciółmi.
• Pracuję nad:
  Pracuję wciąż jeszcze nad własnym wnętrzem. Znajduję nowe płaszczyzny, które można doszlifować, dziedziny, w których konieczne są mniejsze, lub większe zmiany. Własny umysł to bardzo ciekawe tworzywo, jeśli podejść do niego świadomie i z dystansem. Podobnie jest z ciałem. Ponadto pracuję nad ciągłym rozwojem i zróżnicowaniem swojej twórczości. Podchodzę do niej trochę jak do dziecka, bywa, że poświęcam się bez reszty.
• Dążę do:
  Dążę do tego, aby każda chwila była wykorzystana. Mamy mało czasu, by w wartościowy sposób przeżyć swoje życie.
• Mój idealny dzień:
  Ostatnia niedziela. I wtorek. I dziś też :)
• Myślę, więc:
  Zdecydowanie wolę działać, niż za dużo myśleć. Jeśli pojawia się impuls, albo szybko go realizuję, albo odpływa w zapomnienie. Moje myśli mają postać płynących, spontanicznie wynikających z siebie obrazów i skojarzeń. Nigdy nie wiadomo, dokąd zaprowadzą.
• Planuję:
  Nauczyłem się nie przykładać wagi do planów. Kiedyś byłem znacznie bardziej uporządkowany, ale chyba mniej szczęśliwy. Moja praca, w pewnym sensie wyzwala, jednak sądzę, że to też kwestia świadomości i otoczenia. Chętnie pozwalam się miło zaskoczyć!